VWS houdt de rug recht

De VtdK klaagde vroeger nog al eens over de slappe knieën van VWS wanneer het over alternatieve behandelwijzen ging. Maar er waait nu een andere wind op dit ministerie. Minister Klink wil de wetgeving met betrekking tot de vervolging van kwakzalvers aanscherpen en hij wil niet toegeven aan de wensen van de petitieschrijvers. Onderzoek naar alternatieve geneeswijzen moet aan dezelfde criteria voldoen als het andere medische onderzoek en de niet-regulieren moeten zich niet gedragen als een kruiwagen vol kikkers die alle kanten opspringen.

De Wet BIG (voluit: Wet van 11 november 1993, houdende regelen inzake Beroepen op het gebied van de Individuele Gezondheidszorg; de wet werd van kracht op 1 december 1997) staat weliswaar toe dat iedereen genezerij mag bedrijven, maar dat daarmee al die alternatieve gezondheidszorg nog niet erkend is. Erkenning houdt in dat de Rijksoverheid garant moet staan voor de kwaliteit, en dat wil zeggen wetenschappelijke kwaliteit. Aldus Drs. Th.W. van Uum, directeur Macro-Economische vraagstukken en arbeidsvoorwaardenbeleid, namens minister Klink in een antwoordbrief van 27 februari aan alle personen die naast het tekenen van de petitie ook nog hun persoonlijke ervaringen aan VWS stuurden.

De VtdK is overigens wel verbaasd dat deze brief ondertekend werd door de directeur Macro-Economische vraagstukken en arbeidsvoorwaardenbeleid, dat is niet een voor de hand liggende afdeling om dergelijke onderwerpen af te handelen.

 

De tekst van de antwoordbrief van VWS staat hieronder, en een fotokopie kunt u als pdf downloaden (zie rechtsboven). De brief is gericht aan elk der ca. 300 personen die een persoonlijke brief schreven ter gelegenheid van de petitie GA VOOR CAM. De tekst van de petitie zelf kunt u ook hier rechtsboven downloaden.

Tekst brief:

27 februari 2009

Op verzoek van de Stichting voor innovatief onderzoek en onderwijs van complementaire behandelwijzen IOCOB hebt u uw persoonlijke verhaal over de rol en betekenis van de complementaire en alternatieve geneeskunde in uw leven of dat van anderen aan mij willen kenbaar maken.

Ik dank u dat u deze zo persoonlijke ervaringen met mij hebt willen delen. Het is mij nog eens nadrukkelijk duidelijk gemaakt hoe velen baat vinden bij het gebruik van de niet reguliere geneeskunde.
U begrijpt dat ik het niet op mijn weg vind liggen hier expliciet op in te gaan.

De ruim 300 brieven die ik mocht ontvangen in dit kader van de handtekeningenactie van de IOCOB, bevestigen de beschikbare onderzoeken naar het ruime gebruik van alternatieve geneeswijzen binnen de Nederlandse bevolking, maar nu niet uit een onderzoeksrapport maar door de gebruikers de patiënten zelf.

Uit de brieven blijkt echter ook dat er misverstanden bestaan over de plaats van de alternatieve geneeswijzen in Nederland.

De suggestie in diverse brieven dat de Rijksoverheid alternatieve geneeswijze verbiedt of tegenwerkt is onjuist. Het van kracht worden van de Wet BIG in 1998 heeft er juist voor gezorgd dat het uitoefenen van gezondheidszorg door anderen dan artsen niet strafbaar is.

Uitgezonderd zijn weliswaar een aantal zogenaamde ‘voorbehouden handelingen’ die enkel door daartoe aangewezen BIG-geregistreerden mogen worden uitgevoerd. Maar buiten deze specifiek beschreven handelingen mag iedereen gezondheidszorg verlenen, regulier en alternatief.

Met het ruimte geven aan alternatieve gezondheidszorg heeft de Rijksoverheid overigens niet beoogd om alternatieve of complementaire geneeswijzen te erkennen en te reguleren met de Wet BIG. Probleem is dat er geen duidelijke wetenschappelijk verantwoorde criteria beschikbaar zijn die het mogelijk maken de kwaliteit van deze geneeswijzen te beoordelen, of daar voor in te staan als Rijksoverheid. Binnen de Nederlandse gezondheidszorg bestaat ook nog geen eenduidige opvatting over de toepassing van de complementaire en alternatieve zorg. De vraag is wat het omvat en hoe ver het reikt. Daarnaast blijft de vraag, wat is de plaats van beroepsbeoefenaren die de alternatieve geneeswijzen toepassen en geen arts zijn?

De recent voorgestelde maatregel in het kader van de omzetbelasting (btw) door het ministerie van Financiën is niet op te vatten als een maatregel tegen de alternatieve geneeswijzen. In feite was het voorstel om wat voor beroepsbeoefenaren van alternatieve geneeswijzen, niet zijnde arts, geldt, namelijk btw-heffing over alternatieve geneeswijzen, ook van toepassing te laten zijn op artsen die naast hun reguliere praktijk alternatieve zorg verlenen.

Velen merken op de herregistratie in het kader van de Wet BIG te zien als een maatregel tegen de artsen die alternatieve geneeswijzen toepassen. De maatregel is gericht op het verbeteren van de kwaliteitshandhaving van de beroepsbeoefenaren van wie de beroepstitel of opleidingstitel is geregeld met de Wet BIG. In de toekomst zal elke arts moeten aantonen dat wordt voldaan aan de ervaring en scholing die deze wet eist. De artsen die hun praktijk hebben verlegd van de reguliere naar uitsluitend alternatieve geneeswijzen, zullen zich moeten blijven scholen om de registratie in het BIG-register te kunnen behouden.

Een veel gesignaleerd probleem is dat de gehele alternatieve gezondheidssector buitengewoon verdeeld is. Er is niet één organisatie die de alternatieve geneeswijzen vertegenwoordigt, maar er zijn er zeer vele, die onderling nog wel eens met elkaar van mening verschillen. Ook de vele definities die in de alternatieve gezondheidssector worden gebruikt maken het terrein niet duidelijker.

Het ligt op de weg van het veld zelf om meer duidelijkheid te scheppen. Ook bij het onderwijs in en het onderzoek naar alternatieve geneeswijzen, waarvoor gepleit wordt, geldt dat dit bij uitstek activiteiten zijn die de beroepsgroepen die alternatieve geneeswijzen toepassen zelf ter hand moeten nemen. Als uitgangspunt geldt dat de beroepsgroepen zichzelf reguleren en zelf zorgen voor totstandkoming en behoud van samenwerking met andere disciplines en professionals vanuit de gehele gezondheidszorg.

Het is aan de beoefenaren van de alternatieve zorg of men naast of binnen het BIG-gereguleerde zorgveld wil functioneren. Indien het laatste gewenst is kan dat nagestreefd worden door naar wetenschappelijke inzichten, geprotocolleerd en ‘evidence based’ te gaan werken. Maar gelet op de huidige status quo kan alternatieve zorg ook buiten de BIG-gereguleerde zorg bestaan.

Hoogachtend

de Minister van Volksgezondheid,

Welzijn en Sport, namens deze,
de Directeur Macro-Economische Vraagstukken
en Arbeidsvoorwaardenbeleid,

w.g.

drs. Th.W. van Uum