Kwakzalverijkosten niet aftrekbaar van de belasting

De meervoudige belastingkamer van het gerechtshof ‘s-Hertogenbosch vindt dat maandenlange behandelingen van een patiënte met ‘chronische’ Lyme met antibiotica- en vitamine-infusen, detoxen en hier aan gerelateerde vliegreizen en verblijven in hotels, niet als genees- en heelkundige hulp kunnen worden gekwalificeerd. De behandelingen zijn volgens het Bossche hof niet wetenschappelijk bewezen. De kosten ervan – de zorgverzekeraar vergoedt ze niet, ook niet uit een aanvullend pakket – zijn daarom niet aftrekbaar van de belasting. Het hof bevestigt hiermee het eerdere besluit van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant en van de inspecteur van belasting.

De rechtbank deed dit vermeldenswaardige vonnis (eind november gepubliceerd) in een beroepszaak die de echtgenoot van de vrouw had aangespannen tegen de belastingdienst. De vrouw, die een lange weg heeft afgelegd in het alternatieve circuit ondermeer langs een natuurgeneeskundige en een acupuncturist, heeft zich (in 2016) laten behandelen door de Vlaamse alternatieve arts/internist Kenny De Meirleir.

De Meirleir gaf de vrouw in zijn praktijk Hummunitas in Mechelen met enige regelmaat antibiotica- en vitamine-infusen en verder antibioticapillen en een tiental andere spullen waaronder voedingssupplementen en slaappillen, voor thuis. Toen deze aanpak geen effect had, verwees de Vlaamse arts de vrouw naar een kliniek in Slovenië voor een langdurige behandeling.

Omstreden behandelpraktijk

De Meirleir, die zichzelf kwalificeert als expert in ‘chronische’ vermoeidheid (CVS) en in de ‘chronische’ ziekte van Lyme, ligt al jaren onder vuur van onze Vlaamse zusterorganisatie Skepp vanwege zijn omstreden behandelpraktijken zoals die onbewezen maandenlange antibioticakuren. Ook op deze website is in het verleden geschreven over deze Vlaamse internist die CVS-patiënten behandelde met het omstreden antivirale middel Nexavir dat hij zelf importeerde zonder de daarvoor benodigde vergunning. De Meirleir is hiervoor in 2018 veroordeeld maar kreeg geen boete van de rechtbank in Brussel vanwege verjaring van het vergrijp. De Meirleir heeft als andere onhebbelijkheid dat hij zijn patiënten bloed- en ontlastingtesten voorschrijft om die door het aan hem geliëerde laboratorium Red Laboratories te laten uitvoeren.

Terug naar de belastingaangifte. De Meirleir verwees de Nederlandse vrouw naar de medische kliniek Lambergh, in Dvorska ten noorden van Ljubljana, Slovenië. De kliniek, gespecialiseerd in de behandeling van patiënten met ‘chronische’ Lyme, is gevestigd naast een kasteel/annex hotel waar patiënten tijdens hun behandeling verblijven. De vrouw heeft in 2016 zeven weken in een van de suites van het vier sterrenhotel doorgebracht, in 2017 nog eens drie weken. Haar man meende de kosten voor het hotelverblijf (full board) en voor haar behandeling in de kliniek in zijn belastingaangifte onder te kunnen brengen onder het kopje aftrekbare zorgkosten. De dure Lyme-kliniek in Slovenië is inmiddels gesloten, vermoedelijk vanwege een gebrek aan klandizie.

Een omschrijving van de behandeling in de kliniek is te lezen in een verslag dat de dochter van de vrouw – ook behept met ‘chronische’ Lyme – op internet heeft gezet. In opsomming: dagelijks voedingssupplementen slikken, bijna dagelijks infusen met een trits aan vitamines, mineralen en anti-oxidanten als gluthation, om de paar dagen vitamine B12- en magnesiumsulfaat-injecties, met enige regelmaat een verblijf in een hoogtekamer (lage zuurstofconcentratie waardoor het lichaam wordt gedwongen rode bloedcellen aan te maken) en in een sauna met infraroodstralers. Verder lymfe-massages die volgens de kwakzalver-uitleg, afvalstoffen en slechte bacteriën zouden afvoeren.

Vliegreizen onder ‘zorgkosten’

Naast de behandelkosten zette de man in zijn belastingaangifte ook vliegreizen naar Slovenië en het huren van auto’s onder het kopje ‘zorgkosten’. In 2016 tikte hij zo totaal 26.988 euro aan zorgkosten aan (boven de drempel); in 2017 48.833 euro. De inspecteur van belasting maakte hier echter korte metten mee en honoreerde voor 2016 slechts 2626 euro aan aftrekbare zorgkosten en in de belastingaangifte 2017 helemaal niets meer. De man maakte hier bij de rechtbank bezwaar tegen.

Zowel de rechtbank Zeeland-West-Brabant, als nu het gerechtshof ‘s-Hertogenbosch in beroep, hebben de inspecteur van belastingen, op enkele kleinigheden na, in het gelijk gesteld, blijkt uit het vonnis dat eind november is gepubliceerd. Dit gebeurde overigens op juridische gronden, niet vanwege het kwakzalverij-aspect van de behandeling in Slovenië.

Het Bossche hof vindt dat de behandeling in Slovenië niet kan worden aangemerkt als geneeskundige- en heelkundige hulp zoals omschreven in de wet Inkomstenbelasting 2001, artikel 6.17, lid 9. Daarin staat dat de behandeling moet zijn uitgevoerd door een arts dan wel door een paramedicus die onder begeleiding van een arts werkt. De behandeling in Slovenië is uitgevoerd door een fysiotherapeut. De gedeclareerde kosten voor een natuurgeneeskundige en voor een acupuncturist zijn ook niet aftrekbaar, stelt het hof. Ook deze therapeuten zijn geen arts.

Het gerechtshof vindt echter dat de kosten (inclusief reiskosten naar Mechelen, exclusief de ook hiervoor gedeclareerde hotelkosten) voor de behandeling bij De Meirleir wel afgetrokken mogen worden. De Vlaamse arts staat namelijk ingeschreven in het Belgische RIZIV-register (Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering). Dit is vergelijkbaar met het Nederlandse BIG-register.

Pasfoto’s declareren?

En nog een detail, om te glimlachen. Het gerechtshof in Den Bosch heeft – net als de belastingplichtige – op de kleintjes gelet. De man heeft 25 euro afgetrokken voor pasfoto’s (om te kunnen vliegen) en ook nog eens 2,50 euro voor ‘twee postzegels voor internationale post’. Ze zijn gebruikt op een brief naar het eerdergenoemde Vlaamse testlaboratorium. Het hof vindt dat de man niet aannemelijk heeft kunnen maken dat beide uitgaven iets met de medische aandoening van zijn vrouw van doen hebben. De kosten komen daarom niet in aanmerking voor persoonsgebonden aftrek, zo schrijft het gerechtshof in zijn uitspraak.

Het blijft onbegrijpelijk dat het hof de kosten die zijn gemaakt voor de behandeling bij de Vlaamse arts De Meileir wel honoreert als aftrekbare zorgkosten. De belastingdienst en zijn advocaten hadden beter moeten kijken. Eerdere gerechtelijke uitspraken in zaken tussen ‘chronische’ lyme patiënten en zorgverzekeraars levert bruikbare jurisprudentie op, zaken waarin zorgverzekeraars declaraties van maandenlange antibiotica-behandelingen van De Meirlier niet hoefden te betalen.

De basis voor deze jurisprudentie werd in 2017 gelegd in een beroepszaak van een jonge Lymepatiënte tegen zorgverzekeraar VGZ die de behandeling bij de Vlaamse arts niet wilde vergoeden omdat zijn langdurige antibioticabehandeling (16-17 maanden, verschillende antbiotica) geen enkele wetenschappelijke onderbouwing heeft. We hebben op deze website indertijd over deze uitspraak geschreven onder het kopje ‘Rechters makkelijke prooi voor Lymekwakzalvers’. Het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden stelde eind 2017 VGZ in het gelijk.

‘Geen verantwoorde zorg’

Het hof, zo is in het vonnis te lezen, vindt dat een langdurige antiobiotica-behandeling niet is te kwalificeren ‘als verantwoorde en adequate zorg zoals bedoeld in de zorgwetgeving’. Het hof wijst ter onderbouwing naar vele rapporten waaronder een rapport van de Gezondheidsraad (2013) en naar een review van het Dutch Cochrane Centre (DCC). Conclusie van dat DCC: ‘Op dit moment is er weinig tot geen evidence die langdurige antibioticabehandeling in een van de drie categorieën van de ziekte van Lyme ondersteunt.’

Het gerechtshof Amsterdam kwam in een latere zaak van de ouders van een jongen met ‘chronische’ Lyme tegen verzekeraar Zilveren Kruis (2022), eveneens in beroep, tot eenzelfde oordeel. ‘Langdurige behandeling behoort niet tot de stand van de wetenschap en praktijk’, is de formulering van het Amsterdamse hof. Het hof wijst daarbij op die eerdergenoemde uitspraak van 2017 en op de Please-studie (Persistent Lyme Empiric Antibiotic Study Europe) van het Radboud Medisch Centrum in Nijmegen. De publicatie (2016) hierover is terug te vinden in het medische topblad NEJM (New England Journal of Medicine). De Nijmeegse conclusie: patiënten met langdurige Lyme-gerelateerde klachten hebben geen baat bij lange (zo’n drie maanden) antibioticakuren.

En dan is er ook nog zoiets als antibiotica-resistentie. Langdurig voorschrijven van antibiotica bevordert de ontwikkeling van resistente stammen; dat is niet best voor de volksgezondheid. Kortom, het is een raadsel waarom het Bossche hof vorige maand oordeelde dat de behandelkosten van de Vlaamse arts De Meirleir aftrekbaar zijn.

De Meirleir, dik in de zeventig, weet van geen ophouden. Hij is nog steeds drie dagen in de week terug te vinden in zijn spreekkamer, laat hij weten op zijn website. Er zijn nog steeds patiënten met ‘chronische’ Lyme die via een crowdfunding-actie geld inzamelen voor een behandeling bij de Vlaamse arts. Overigens veel minder in aantal dan jaren geleden.