UitgelichtHet boek “Met het oog op Kackadoris” van Cees Renckens is weer beschikbaar!

Koop hier het boek
Door: Rob Koene | Geplaatst: 17 februari 2008

Simoncini revisited

Zoals wij in november 2007 al berichtten is de behandeling van kanker met natriumbicarbonaat door de in Italië veroordeelde kwakzalver Simoncini niet alleen absurd en onwerkzaam, maar heeft zij ook gevaarlijke en soms zelfs levensgevaarlijke bijwerkingen

Naar aanleiding van het overlijden van een patiënte die in de “Kliniek voor Preventieve Geneeskunde” Berg en Bosch te Bilthoven door Simoncini behandeld was, heeft de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) onderzoek laten doen door twee artsdeskundigen (zie hun rapport: Toediening natriumbicarbonaat bij kanker risicovol).
Zij komen nu tot dezelfde conclusie: “Het geven van natriumcarbonaat infusen bij kwetsbare patiënten is riskant en zinloos”. De IGZ zal artsen die deze behandeling nog toepassen tuchtrechtelijk vervolgen.

Desondanks gaat de misleidende berichtgeving over deze behandelwijze onverminderd door. Zo stond er in de Volkskrant van 7 februari 2008 een ingezonden brief over de kwestie Simoncini. De inzendster kwam hierin op voor deze Italiaanse kwakzalver en verdedigde zijn wonderlijke opvattingen over een schimmel als oorzaak van kanker en de door hem ontwikkelde behandeling met natriumbicarbonaat, zonder daarvoor ook maar een enkel steekhoudend argument te geven. Het is een raadsel waarom de redactie deze brief publiceerde en zelfs uitkoos als “Brief van de dag”. En dat nota bene terwijl het juist twee journalisten van diezelfde Volkskrant waren die in november erin slaagden deze dubieuze activiteiten van Simoncini in de Bilthovense kliniek boven water te krijgen. Daarom toch nog maar eens de werkelijke stand van zaken.

De opvatting dat kanker ontstaat door een schimmelinfectie is een puur verzinsel. Er bestaat geen enkele aanwijzing voor. Dat geldt ook voor de bewering dat behandeling met natriumbicarbonaat tegen kanker zou helpen. Er is in de wetenschappelijke literatuur nooit iets over gepubliceerd. De bewering van Simoncini en zijn aanhangers dat het wel werkzaam zou zijn en dat er kankerpatiënten door genezen zouden zijn, is volledig uit de lucht gegrepen.

Natriumbicarbonaat is een geneesmiddel dat in acute situaties in de reguliere geneeskunde wordt gebruikt bij patiënten met bepaalde stoornissen in de water- en zouthuishouding, maar alleen onder nauwkeurige klinische controle. Met de sterk geconcentreerde oplossingen die Simoncini in korte tijd en in grote hoeveelheden toedient per injectie of infuus wordt de zuurgraad in het hele lichaam ontregeld en kunnen er ernstige en zelfs dodelijke complicaties ontstaan. Of dat ook het geval was bij de patiënte die in de alternatieve kliniek Berg en Bosch in Bilthoven overleed moet het onderzoek van het OM nog uitwijzen. Ook als dat niet bewezen zou kunnen worden, blijft staan dat het hier gaat om gevaarlijke kwakzalverij.

Al in 2003 is Simoncini hiervoor door een Italiaanse rechtbank veroordeeld wegens dood door schuld en oplichting. Hij mag daar als arts niet langer praktiseren. Er zijn dus al doden gevallen door zijn behandeling. Desondanks zet hij zijn praktijken rustig voort. In Nederland heeft hij zelfs een eigen website geopend.

Hopelijk zal de duidelijke uitspraak van de Inspectie voor de Gezondheidszorg in deze zaak er nu toe leiden dat overal in Nederland een einde komt aan deze gevaarlijke en onwerkzame behandelwijze.
(zie ook artikel Volkskrant 5 februari 2008)

 

Nieuwsbrief

De Digitale Nieuwsbrief van de VtdK houdt u regelmatig op de hoogte van nieuwe artikelen op deze site.

 

Rob Koene

Prof.dr. R.A.P. Koene (1938) studeerde geneeskunde aan de KU te Nijmegen. Van 1965 tot 1969 volgde hij de opleiding tot internist in het Sint-Radboudziekenhuis te Nijmegen. In 1969 en 1970 werkte hij in het Massachusetts General Hospital te Boston, alwaar hij zich verder bekwaamde in de klinische Nierziekten en laboratoriumonderzoek deed op het gebied van de transplantatie. In 1980 werd hij benoemd tot hoogleraar in de Nefrologie aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Van 1982 tot 2001 was hij hoofd van de afdeling Nierziekten van het Universitair Medisch Centrum St. Radboud te Nijmegen en van 1992 tot 1999 tevens voorzitter van de Cluster Inwendige Specialismen. Van 1974 tot 1987 was hij voorzitter van de Transplantatie Werkgroep Nederland en van 1984 tot 1988 voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Nefrologie. Hij heeft wetenschappelijk onderzoek verricht op de volgende terreinen: transplantatie-immunologie, klinische transplantatie, experimentele glomerulonefritis, erytropoëtine en hypertensie.

Gerelateerde artikelen

artikelen - 25 januari 2024

Buitenlandrubriek met o.a.: Homeopathie niet meer vergoed in Duitsland / Amerikaanse verloskundige gaf 1500 kinderen nep-vaccinaties.

artikelen - 17 juli 2023

Vijf organisaties zijn genomineerd voor de Meester Kackadorisprijs 2023: De Nederlandse Vereniging voor Medische Oncologie, LINDA, De Nationale Gezondheidsbeurs, KRONCRV en de website Kanker.nl.

artikelen - 27 februari 2023

Buitenlandrubriek met o.a.: ‘Puur bloed’-beweging bedreigt Amerikaanse dokters / Australische intraveneuze vitaminetoedieners Drip IV beboet om valse claims.