Millecam kwakzalver opnieuw in de fout

De Hilversumse kwakzalver Kees Boegem, een van Sylvia Millecams alternatieve genezers, heeft weer toegeslagen. Wederom heeft hij een borstkankerpatiënte weten te overtuigen van zijn ‘zouttherapie’. Boegem gelooft dat een tumor kleiner wordt bij een verhoogde omgevende zoutconcentratie. Hij adviseert per dag tot 8 gram zout te eten. Een gortdroge flashback dringt zich op.

Deze week verscheen op RTV Noord-Holland een borstkankerpatiënte met een noodoproep: ‘Ik heb borstkanker en wil medische hulp’. Wat is het geval? In een Duits laboratorium zijn, door tussenkomst van Boegem, haar tumorcellen getest op gevoeligheid voor chemotherapie. Hieruit zou blijken dat de kankercellen kunnen worden gedood met een lagere dosering chemotherapie als deze gegeven wordt in combinatie met extra keukenzout. Een uiterst merkwaardige opvatting waarvoor geen wetenschappelijk bewijs is. ‘Tot op heden kan ik geen arts vinden die deze behandelmethode uit wil proberen en ik word totaal genegeerd door het KWF, minister Hoogervorst en de benaderde kranten’, aldus de radeloze dame die een heuse PR-campagne heeft ingezet.

De recidivist Boegem, tegen wie mogelijk een strafrechtelijk onderzoek loopt (na aangifte door de Inspectie voor de Gezondheidszorg) wegens zijn aandeel in de dood van Sylvia Millecam, verzocht de Duitse biochemicus Vogt een aantal experimenten uit te voeren en stelde een rapport op. (1) Bij de patiënte werd een stukje borsttumor weggenomen waaruit cellen werden geïsoleerd. In een kweekbakje werden deze getest op gevoeligheid voor chemotherapie. Uit de grafieken zou blijken dat cellen door de aanwezigheid van zout gevoeliger worden voor chemotherapie. Dat zou een 75% lagere dosering chemotherapie rechtvaardigen, zo stelt Boegem in zijn aandoenlijke geschrift. De bijgeleverde figuren zijn allerminst overtuigend en te primitief om er een conclusie aan te verbinden:

1) zowel tumorremming als tumorgroei is waarneembaar in de aanwezigheid van zout en chemotherapie;

2) er is geen sprake van statistische analyse zoals de weergave van standaardafwijkingen;

3) aangezien het een mengsel betreft van tumorcellen en gezonde cellen is het de vraag wat hun onderlinge verhouding is;

4) de expressie van chemotherapietransporteiwitten wordt niet onderzocht;

5) controlecellijnen worden niet geïncludeerd.

Verder wordt nagelaten een plausibel werkingsmechanisme te verschaffen: een ’tumorcellen zijn actiever en dus meer afhankelijk van water’ is te weinig concreet. Al met al is er geen enkel bewijs voor de gedane beweringen. Als er al sprake zou zijn van een positief effect dan zijn er, helaas, nog veel stappen te zetten voor dit kan worden geëxtrapoleerd naar de menselijke situatie.

Chemotherapie heeft nare bijwerkingen en de wens van de desbetreffende dame is goed invoelbaar. De zoektocht naar een dokter die haar volgens het Boegem-protocol wil behandelen zal vruchteloos blijven. Immers, de arts die zich hiertoe laat verleiden solliciteert naar een straf van het medisch tuchtcollege. Het is te hopen dat de dame zich zal afkeren van het pad waarop Millecam verdwaalde. Dan rest nog Kees Boegem. ‘Subtiel taalgebruik dringt slecht door tot de hersenen van kwakzalvers’, zo verdedigde onze secretaris kort geleden de soms niet mis te verstane taal van onze Vereniging. Dat blijkt maar weer. Zelfs een aangifte door de Inspectie wil maar geen indruk maken.

Literatuur
1. Boegem K. Invloed van extra NaCl op in-vitro gevoeligheid van humane borstcarcinoom en longcarcinoom cellen voor diverse cytostatica. 2005. In opdracht van Stichting Sergio, Hilversum.

Nieuwsbrief
De Digitale Nieuwsbrief van de VtdK houdt u regelmatig op de hoogte van nieuwe artikelen op deze site.