Door: C.P. van der Smagt | Geplaatst: 06 september 2001

Hedendaagse Kwakzalverij

Op een boeiende en geestige wijze rekent Renckens af met de moderne beoefenaren van pseudo-geneeskunde.

Auteur(s): Cees Renckens
Uitgeverij: Prometheus, Amsterdam, 1992

Gefundeerd veegt hij de vloer aan met hun krankzinnige theorieën en doet zelfs nog een poging om de tegenwoordige bloei van de alternatieve geneeskunst te verklaren. Om in één adem uit te lezen. Helaas is het boekje niet meer in de boekhandel verkrijgbaar; het kan nog worden verkregen via [email protected] (voor 6 euro).

 

Nieuwsbrief

De Digitale Nieuwsbrief van de VtdK houdt u regelmatig op de hoogte van nieuwe artikelen op deze site.

 

 

C.P. van der Smagt

Studeerde van 1955 tot 1963 geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam. Na een klinische stage van twee jaar was hij gedurende 30 jaar werkzaam als huisarts. Hij publiceerde diverse artikelen over alternatieve geneeswijzen en schreef op verzoek van de stichting Skepsis een boekje over homeopathie. Hij is thans gepensioneerd.

Gerelateerde artikelen

tijdschrift - 14 juni 2005

Thomas Wakley (1795-1862) was een jong medicus uit Middlesex, die behalve surgeon ook lijkschouwer, journalist en parlementslid was. Hij startte in 1823 de uitgave van een medisch tijdschrift waarin hij de casuïstiek ging publiceren die werd gepresenteerd in de ziekenhuizen en de medische genootschappen van zijn tijd. Hij doopte het blad The Lancet en dit […]

tijdschrift - 07 september 2003

Mislukte apologie voor HoutsmullerMels Sluyser Engelbert Valstar, Voedingsinterventie bij Kanker; een signaal aan de klassieke oncologie. Met een voorwoord van A.J. Houtsmuller. Naarden: Uitgeverij Strengholt, 2002, 208 blz., ISBN 9058601927, €16,95. Zie externe link voor het volledige artikel (pdf bestand).

tijdschrift - 07 september 2003

Omdat leven en dood onvergankelijke thema’s zijn in de literatuur en volgens sommigen de Dood zelfs het enige ware thema is, komen medici in de belletrie vaak in beeld. Als brengers van de slechte boodschap, als onderwerpen van spot – zoals bij Molière en Conan Doyle – of als bedriegers zoals in Shaws Doctor’s Dilemma. […]