Stoorveldtherapie

Een van mijn patiënten heeft sinds een jaar een chronische afwijking in de mondholte. De kaakchirurg en andere reguliere specialisten kunnen niet veel voor haar doen. Ze heeft daarom nu een praktijk voor “poliklinische stoorveld diagnostiek” bezocht, Kerkpad Zuidzijde 65, 3764 AN Soest, tel. 035 6015369.
Deze man geeft haar behalve veel tijd en hoge deklaraties, ook al advies om de nodige kronen en bruggen te gaan vervangen, omdat deze materialen zouden bevatten, die mede verantwoordelijk zijn voor haar ziekte.
Bent U bekend met deze praktijken, en kunt U mij vertellen, wat de waarde van een dergelijke diagnose is?
Hier staat op het spel, dat ze mij gaat vragen goede kronen en bruggen te slopen, met de hoop er beter van te worden.
C.D.

Stoorveldtherapie is de zoveelste nieuwe loot aan de boom van de kwakzalverij. Wij hadden er nog niet eerder van gehoord, maar internet hielp ons snel aan de benodigde informatie. Zoek naar “stoorveld” in Google en u vindt meer dan 70 verwijzingen. Het lijkt voldoende om de site van Natuur en Welzijn even te bezoeken (zie externe link). Daar kunt u meteen zien op welke absurde nonsens deze vorm van kwakzalverij gebaseerd is. Onder het betreffende artikel vindt u ook het door u genoemde telefoonnummer van de stoorveldpraktijk in Soest.

Tandheelkunde is blijkbaar een van de specialiteiten in de stoorveldtherapie. Daarmee komt meteen weer het oude kwakzalversverhaal over de schadelijke effecten van vullingen en amalgaam op de proppen. Meer gegevens hierover vindt u op de website van onze vereniging onder het trefwoord amalgaam.

Nieuwsbrief

De Digitale Nieuwsbrief van de VtdK houdt u regelmatig op de hoogte van nieuwe artikelen op deze site.

local_offer amalgaam

local_offer solleveld

local_offer stoorveld

local_offer stoorveldtherapie

local_offer tandheelkunde

Rob Koene

Prof.dr. R.A.P. Koene (1938) studeerde geneeskunde aan de KU te Nijmegen. Van 1965 tot 1969 volgde hij de opleiding tot internist in het Sint-Radboudziekenhuis te Nijmegen. In 1969 en 1970 werkte hij in het Massachusetts General Hospital te Boston, alwaar hij zich verder bekwaamde in de klinische Nierziekten en laboratoriumonderzoek deed op het gebied van de transplantatie. In 1980 werd hij benoemd tot hoogleraar in de Nefrologie aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Van 1982 tot 2001 was hij hoofd van de afdeling Nierziekten van het Universitair Medisch Centrum St. Radboud te Nijmegen en van 1992 tot 1999 tevens voorzitter van de Cluster Inwendige Specialismen. Van 1974 tot 1987 was hij voorzitter van de Transplantatie Werkgroep Nederland en van 1984 tot 1988 voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Nefrologie. Hij heeft wetenschappelijk onderzoek verricht op de volgende terreinen: transplantatie-immunologie, klinische transplantatie, experimentele glomerulonefritis, erytropo√´tine en hypertensie.