'Door de rechtbank werd het onderzoek van het mengsel opgedragen aan de heeren professoren J.W. Gunning en J.H. van 't Hoff te Amsterdam zijn tot het resultaat gekomen dat de hoofdbestanddelen zijn salicylzuur en een ijzerverbinding.' In die tijd werd salicylzuur regelmatig door artsen voorgeschreven, maar dit middel werd voor een veelvoud verkocht van wat een eerlijke apotheker zou rekenen.

De dader was een schavuit die er al een paar cel had opzitten, onder andere wegens 'chemische geldsnoeierij' (zilver winnen door rijskdaalders met salpeterzuur te bewerken) en oplichterij met ondergewicht aan kinine.

Maar de behulpzame chemicus die de rechtbank bijstond was niemand minder dan degeen die de eerste Nobelprijswinnaar in de Scheikunde (1901) zou worden. Hij was toen al behoorlijk bekend door zijn ontdekking van de stereochemie.