Roland Pluut en zijn kompaan Joep van der Wolk

Het gaat dan onder meer om fondsen met namen als Fonds voor het Hart en Fonds tegen Kanker. Begin mei ontdekte het VPRO-programma Argos dat Pluut en zijn familieleden en kennissen actief waren in deze fondsen, in verschillende functies als bestuursleden en via betaalde hand- en spandiensten. Cees Renckens, bestuurslid van de vereniging, ging daar nader op in een uitgebreid artikel in het blad en op de website van de vereniging, een publicatie die de Haagse zakenman in het verkeerde keelgat schoot. Hij huurde in februari 2014 een Haagse advocaat in, die via een kort geding verwijdering van het artikel eiste. Enkele dagen voor het kort geding trok Pluut het geding echter in.

Op 5 maart viel er een nieuwe sommatie op de deurmat, nu van een Amsterdams advocatenkantoor, met vergelijkbare eisen en wederom de dreiging van een kort geding als het artikel niet binnen 48 uur van de website zou worden verwijderd. Sindsdien is er – behalve een persbericht geschreven door PR-man en reputatiemanager Charles Huyskens -een oorverdovende stilte opgetreden.

Ronald Pluut werkt, behalve met vrouw Lin-Pluut, veel samen met van Joep van der Wolk. Van der Wolk is een constante factor in Pluut’s trukendoos en al sinds 1998 betrokken in Pluut’s netwerk. Deze oud-politieman (1945, woonachtig in Voorburg) werd in 1998 directeur van het eerste kwakfonds, het Fonds voor het Hart. In 2002 trad hij toe tot het bestuur van de Zwitserse UOHC, een stichting waaraan de inmiddels tot vier toegenomen kwakfondsen contractueel verplicht waren 90% van hun donaties over te maken. Pluut-Lin is ook bestuurslid van UOHC en Pluut zelf is er ‘consultant’. In 2003 werd ook in Zwitserland een kwakfonds opgericht, de Stiftung Krebs Hilfe. Van der Wolk’s naam staat in de vroegste documenten niet vermeld maar hij werd er enkele jaren directeur en trad tegelijkertijd toe tot het bestuur. Deze Stiftung werd op 15 november 2011 onderwerp van een tv-uitzending van het consumentenprogramma Kassensturz.

Daar onthulde men dat dit kwakfonds geen kantoor had, alleen maar een postbus, nauwelijks bereikbaar was, geen geld besteedde aan het subsidiëren van wetenschappelijk onderzoek en ook een speciale liefde voor alternatieve geneeswijzen etaleerde. Precies dezelfde constructie als de kwakfondsen hier in Nederland, die ook alleen maar werken via postbussen en telefoonbeantwoorders en die ook vrijwel geen geld besteedden aan onderzoek. De kwaliteit van de geboden ‘voorlichting’ over kanker was abominabel. Kassensturz sprak van ‘verschwendete Spendengeld’ : verkwisting van gedoneerd geld. De Zwitserse Stiftung gaf in 2010 94% van zijn opbrengst uit aan nieuwe mailings en 6% aan administratie. Er zijn geen jaarverslagen. In de mailings gebruikte het Zwitserse fonds hetzelfde logo als het Nederlandse kwakfonds Fonds tegen Kanker! Zie de illustraties. Het fonds probeerde authentiek Zwitsers te lijken door op de acceptgiro’s de afgekorte naam van de Zürcher drukkerij Lerchmuller AG te gebruiken, terwijl het zijn drukwerk in werkelijkheid liet maken in Duitsland bij RICOH Deutschland GmbH in Hannover. Van Der Wolk kon deze ‘vergissing’ bij Kassensturz niet verklaren.

Het Zwitserse KWF en het Zwitserse Fondsenwervers Bureau waarschuwen het Zwitserse publiek krachtig Van der Wolk’s eigen ‘look alike’!

Zwitserse mailing van Van der Wolk’s nepfonds uit 2010.

Envelop van mailing NFK uit 1999.