Patrick Van Eeghem krijgt een standje

Het hele verhaal kunt u nalezen in het artikel van Bjorn Maeckelbergh op Nieuwsblad.be getiteld ‘Enkel berisping voor ‘dokter wichelroede’ van heden. Het lijkt een uitspraak van een regionaal college, en of de aanklager nog in hoger beroep kan en wil gaan is onduidelijk. Patrick van Eeghem was de Vlaamse arts die met zijn aanwezigheid het Integraal Medisch Centrum Maria Magdalena van orthomoleculair therapeute en Jomandakloon Carine Bolijn legitmeerde, maar die ook in zijn woonplaats Kortrijk rare behandelingen toepaste. Wel duidelijk is dat Patrick van Eeghem (55) zijn leven niet gebeterd heeft. Hij vindt dat hij niets misdaan heeft. Hij wil zelfs procederen tegen het Groeningeziekenhuis dat hem ontslagen heeft.

Zijn wichelroede betitelt hij met Lecherantenne (met een hoofdletter, alsof het Onze-Lieve-Heer zelf is). Hij slaat kwakpraat uit: ‘Dat toestel meet het elektromagnetisch veld van lichaamsorganen. Je kan ze bijvoorbeeld instellen op de frequentie van de lever.’ Dat doet het apparaat helemaal niet. Het verraadt slechts onduidelijke gedachten van degeen die het vasthoudt.

Dat Van Eeghem jenever verkocht voor de standaard kwakzalversprijs van een euro de gram, vindt hij ook niet erg. Hij wist het fijne er niet van af. Nou vraag ik je! Een arts die het fijne niet afweet van elektromagnetische velden, je zou ze de kost niet moeten geven. Maar dat hij dat ook niet weet van ter plekke magistraal bereide middelen is toch wel heel erg. ‘Het was iets met plantenextracten en er zat ook alcohol in.’

Zijn opvatting van geneeskunde blijkt uit: ‘Het woord genezen gebruik ik nóóit. Ook niet in de klassieke geneeskunde. Verbeteren, dat heb ik wel gezegd.’ Wel, een kortdurend optimistisch gevoel is ook een verbetering, maar als een dokter niet meer kan doen, dan moet die zijn bul inleveren. Van Eeghem behandelde geen tussen-de-orengevallen, waar er nog een mogelijkheid lijkt dat dergelijke suggestieve methoden iets uithalen, maar hij verstrekte zijn bedrieglijke zoethoudertjes aan terminale patiënten. Dat het West-Vlaamse tuchtcollege dit afdoet met een schriftelijke berisping is onbegrijpelijk.