Maandblad 15 juni 1881, jaargang 1, nummer 6

Het zijn dezelfde zwendelaars die van alle kwakzalversmiddelen zonder onderzoek de meest gunstige getuigschriften afgeven, mits zij goed betaald worden. Bij een proef was eerder gebleken dat zij een poedertje met een dodelijke hoeveelheid arsenicum beoordeelden als ‘volkomen onschadelijk voor de gezondheid en met groote geneeskrachtige werkzaamheid’ tegen vallende ziekte.

Het koortswerend middel wordt verkocht voor circa 60 cent per driekwart gram, wat toen ongeveer de helft was van de goudprijs. Het bestond uit Radix lapathi acuti (de wortel van Rumex obtusifolius) of schurftwortel, wat bijna geen nuttige werking en in elk geval niet de minste koortsverdrijvende eigenschap heeft.

De auteur besluit:
‘Ziedaar dit nieuw bedrog in het licht gesteld; een bedrog zoo erg, dat wanneer het op eenig ander gebied voorkwam, en zich niet met het mom der geneeskunde had getooid, elkeen zou verwachten dat de strafrechter een strenge straf over den bedrijver zou uitspreken. (…) Moet zoo iets altijd door in Nederland geoorloofd blijven?’

Sinds 1881 is het, zo lijkt het, alleen nog maar erger geworden. In plaats van koortswerende poedertjes worden aan dodelijk zieke en wanhopige mensen waardeloze, onbewezen en onaannemelijke therapieën aangeboden voor vele duizenden euro’s, en als je daar iets van zegt, loop je de kans dat je failliet geprocedeerd wordt door de steenrijke kwakzalvers.