Natuurgeneeswijzen: een overzicht

Die methoden berusten meestal op het idee dat ziekte is te voorkomen of te behandelen door het zogenaamde ‘zelfhelend vermogen’ van de patiënt te stimuleren, een veronderstelde natuurkracht (vis medicatrix naturae) die niet identiek is met het reguliere immuunsysteem.

De klassieke natuurgenezers trachten dit te bereiken door het aanwenden van natuurlijke prikkels als licht, lucht, water, dieet en beweging. Maar ook homeopathische middelen, geneeskruiden, vitaminen en mineralen worden wel toegepast. Daarnaast zijn er lieden die het ‘zelfhelend vermogen’ menen te kunnen mobiliseren met bepaald niet ongevaarlijke methoden als ozontherapie, eigenurinetherapie, eigenbloedtherapie, chelatiekuren, enzymtherapie, celtherapie en tal van andere bizarre behandelwijzen waarvan nog nimmer een heilzame werking is aangetoond.

Natuurgeneeskundigen beroepen zich op de leer van Hippocrates van Kos (ca 400 voor Chr.) die wel de vader van de geneeskunde wordt genoemd. Hippocrates is van immens historisch belang en de ideeën over ziekte en gezondheid van de hippocratische school hebben meer dan 2000 jaar de geneeskunde van het westen beheerst, totdat er anderhalve eeuw geleden definitief mee werd afgerekend. In de natuurgeneeskunde meent men dat elke ziekte uiteindelijk het gevolg is van een ophoping van ‘afvalstoffen’ in het lichaam waardoor een soort vergiftiging optreedt. De ziekte is een uiting van het streven van het lichaam om zich van de afvalstoffen te ontdoen. Dit ‘natuurlijke’ proces dient door de genezer te worden bevorderd. Daartoe moet hij zich een beeld vormen van het ‘zelfhelend vermogen’ van de zieke met behulp van lichamelijk onderzoek, ondersteund door onzinnige technieken als iriscopie, tongdiagnostiek, handlijnkunde, haaranalyse enz.

Bij de behandeling spelen ingrepen op het terrein van de spijsvertering een grote rol, in het kader van de verwijdering van afvalstoffen en zogenaamde ‘slakken’. Bijvoorbeeld vasten, dieetmaatregelen, laxeren, braakkuren, klysma’s enz. Daarnaast waterbehandelingen (baden, waterstraalbehandeling, afwassingen etc.), zweetkuren, koortstherapie, ja zelfs bloedzuigers, aderlaten en tal van andere uit een ver verleden of uit de volksgeneeskunde afkomstige vreemde methoden.

Van geen van alle genoemde behandelingen is ooit een genezend effect aangetoond en op theoretische gronden is het uiterst onwaarschijnlijk dat dit ooit gebeuren zal. Natuurgeneeswijzen zijn gebaseerd op voorwetenschappelijke, zeer simplistische ideeën over de biologie en pathologie van de mens die inmiddels volkomen achterhaald zijn. Dit neemt niet weg dat sommige adviezen van natuurgenezers (gezonde voeding, matigheid, niet roken, lichaamsbeweging in de frisse lucht enz.) waardevol zijn, maar deze adviezen krijgt u van elke moderne, reguliere medicus.

Nieuwsbrief

De Digitale Nieuwsbrief van de VtdK houdt u regelmatig op de hoogte van nieuwe artikelen op deze site.