Maandblad 15 november 1881, jaargang 1, nummer 11

‘Een veertigjarig, krachtig arbeider, sedert twee jaren behebt met een uitwendige liesbreuk, was door een doelmatigen , stevigen band gevrijwaard voor de gevaren aan dit euvel verbonden en in staat evengoed als vroeger zijn zwaar werk te verrichten. … Op zekeren dag bij hem ontboden zijnde, vind ik hem met alle verschijnselen van beklemde breuk. Veronderstellende dat wellicht zijn band defect was, vroeg ik hem daarnaar, maar kreeg tot mijn niet geringe verbazing ten antwoord, dat hij dien sedert eenige dagen niet meer droeg, omdat zijn breuk door zalf van den ‘Wonderdokter’ radikaal genezen was.

(…)

Howel de treurige gevolgen zich in casu reeds zeer spoedig voordeden, was de patient echter zoo overtuigd van zijne genezing, dat hij , toen herhaalde taxis de breuk niet vermocht te reponeeren [terugduwen] en de operatie als redmiddel werd voorgesteld, daarmede lachte … Hij verlangde slechts een middeltje tegen het braken. – Den volgenden dag reeds bezweek hij aan koudvuur der ingewanden.

De dader , mijns inziens vervolgbaar wegen manslag, was gevlogen. Dank zij onze vlugge politie en justitie zou dat waarschijnlijk toch niet gelukt zijn. Al ware dit wel het geval geweest, wat zou het dan gebaat hebben ? Onze wetgeving is niet scherp genoeg, om dergelijke misdaden naar behoren te kunnen straffen.’

Plus ça change..