Access Bars berusten op onzinnige theorie

Onlangs kregen wij een melding over een behandeling met de Access Bars-methode en het verzoek daaraan aandacht te besteden.

Ik zocht op onze website onder de zoekterm Access Bars en het bleek dat deze behandelwijze tot nog toe aan onze aandacht was ontsnapt, hoewel die al uitgevonden was in de jaren negentig van de vorige eeuw. Op onze website en in ons tijdschrift was er niets over te vinden.

Via Google werd mij duidelijk dat er inmiddels een cult woekert rond deze onzin, er zijn honderden links met adressen waar men terecht kan voor behandeling en voor ‘opleiding’ (onder meer opleidingen van één dag). Opgemerkt zij wel, dat per abuis door Google ook een aantal koffie-, bier- en andere drankenbars waren tussengevoegd, maar dat is gezien het zoekwoord een begrijpelijk misverstand.

Uitvinder van de Access Bars-methode is een zekere Gary Douglas, die zich op zijn website afficheert als (citaat:) ‘best-selling auteur, internationale gastspreker en veelvuldig gevraagde facilitator. Gary Douglas staat bekend om zijn intensiteit van gewaarzijn en zijn onvoorstelbare capaciteit om mensen te faciliteren zodat zij ‘weten dat zij weten’.

Access Bars berust op het idee dat er banen door het hoofd lopen die eindigen in 32 drukpunten.

Ik citeer uit deze site: ‘De drukpunten staan voor verschillende contexten in je leven, zoals geld, controle, creativiteit, veroudering, lichaam, seksualiteit, heling, dankbaarheid etc. Op deze 32 punten liggen alle gedachten, gevoelens, emoties, overwegingen, beslissingen opgeslagen, die je hebt m.b.t. de verschillende contexten. Door het zacht aanraken van deze drukpunten kan de oude ballast worden losgelaten, waardoor er weer meer rust, ruimte, plezier en gemak ontstaat.’

Deze claim is gebaseerd op een onzinnig concept. Voor de vermeende banen bestaat er geen neurofysiologisch of anatomisch substraat. En het is kolder, dat die 32 ‘access bars’ (toegangs-slagbomen, -hekken dus), zouden overeenkomen met gedachten, emoties en overwegingen.
Het is voor sommige mensen wellicht aangenaam om ontspannen op een behandelbank of een onderzoekstafel te liggen terwijl iemand, die je daarvoor betaalt, her en der aan je hoofd frutselt.

Maar waarom die nonsenstheorie erbij gehaald?

Daar bestaat een verklaring voor die vaker van toepassing is bij kwakzalverij: de Access Bars-behandelwijze is extreem eenvoudig. Een kapper doet bijvoorbeeld heel wat ingewikkelders met je hoofd dan zogenaamde drukpunten aanraken. Die Access-Barista’s moeten dus met een heel interessante theorie komen om hun futiele handelingen voor hun klanten te vergoelijken, maar ook om hun behandelwijze voor henzelf zin te geven. Dan kunnen ze zich verbeelden met iets gewichtigs bezig te zijn. Het doet denken aan ideeën over meridianen en acupunctuurpunten: óók ingewikkeld zonder dat zij ergens op slaan.

Maar het gaat natuurlijk vooral om wat er bij de ‘therapie’ gezegd wordt.

Wanneer het betreffende ‘drukpunt’ wordt aangeraakt kan de klant desgevraagd zijn reacties geven en dan kan de behandelaar over de seksualiteit, geldzorgen, huwelijk en wat niet al van zijn klant zonder terughoudendheid zijn mening en adviezen ten beste geven.

Onze melder deelde mee, dat de behandelaar van zijn echtgenote had gezegd dat zij maar moest scheiden. Daar was hij erg ongelukkig over.